Αναγνώστες: Μια ιστορία από τα Θεραπειά

• Δημοσιεύστε το δικό σας άρθρο ή φωτογραφία στο constantinoupoli.com. Κλικ εδώ

Γράφει η αναγνώστρια μας Ιωαννίδου Φωτεινή:

Στις 28 Απριλίου του 1950 γεννιέται στα Θεραπειά της Κων/πόλης η Ραλλού Ταρσή.
Η Μητέρα της η Αλεξάνδρα και ο πατέρας της ο Μιχάλης ήταν περιχαρής. Βαπτίζεται στην εκκλησία της Αγ. Παρασκευής και φοιτά στο ελληνικό σχολείο Θεραπειών. Ο κυρ Μιχάλης Ψαράς στο επάγγελμα, προμηθεύει σε αρχοντικά της εποχής μεγάλα ψάρια και αστακούς. πλούσια θάλασσα ο Βόσπορος με όλα τα καλά του! Πηγαίνουν καλά οι δουλείες του , μπερεκέτια πολλά και το σπίτι του γεμάτο. Νοικοκύρης και καλός οικογενειάρχης λατρεύει την γυναικά του και την κόρη του.
Η Ραλλού θυμάται’ ¨ο πατέρας της γυρνούσε στο σπίτι μετά την δουλειά πάντα με τα χεριά γεμάτα και στις τσέπες του σακακιού του έβρισκε ακιντέδες και καραμέλες γάλακτος, σοκολάτες και γλειφιτζούρια . Μέχρι και κατσίκα είχε κουβαλήσει στην αυλή τους από μια συναλλαγή. Τίποτα δεν προμήνυε τι θα επακολουθήσει.
Όταν συνέβησαν τα «Σεπτεμβριανά» η Ραλλού ήταν πέντε ετών. Θυμάται την αναστάτωση στο σπίτι τους αλλά δεν καταλάβαινε τον λόγο.
Μπουλούκια οι Τούρκοι πηγαίνουν και σπάνε τα μαγαζιά των Ελλήνων,Εβραίων και Αρμένιων, ζαχαροπλαστεία, εμπορικά, κοσμηματοπωλεία. Ο κυρ Μιχάλης δεν φοβάται , οι Τούρκοι τον σέβονται και τον φοβούνται λίγο. ¨Ο Μιχάλης Ο Αράπης¨ τον φώναζαν . Στην γειτονιά τους αγαπάνε όλοι (Τούρκοι,Έλληνες και Αρμένιοι).
Μια μέρα μια ομάδα Τούρκων ξεκινάνε για να κάψουν την εκκλησία του Αγιου Γεωργιου. Σαν έφτασαν μπροστά στο σπίτι του κυρ Μιχάλη ο αρχηγός τους τους είπε: ΄΄από εδώ και πέρα δεν θα πειράξετε τίποτα και κανέναν’’ Αλλά σαν πήγαν στην εκκλησιά φύγανε τρέχοντας φοβισμένοι.
Την άλλη μέρα στο καφενείο του χωριού ο κυρ Μιχάλης τους ακούει που συζητούσανε για την τρομάρα τους και τα κατορθώματα τους. Όταν έφτασαν λέει στον Αϊ. Γιώργη εμφανίζετε από το πουθενά ένας αστυνομικός πάνω σε άσπρο άλογο, ψηλός. ευθυτενής, στάθηκε μπροστά στην εκκλησία και τους λέει: αν τολμάτε σκοτώστε με και κάψτε την΄΄ Το έβαλαν στα πόδια αλλά η μανία τους να καταστρέψουν δεν σταμάτησε και ξέσπασαν στην εκκλησία της Αγ. Παρασκευής . Ο κυρ Μιχάλης δεν πτοείτε’ ¨μπόρα είναι και θα περάσει¨ είπε. Δυστυχώς όμως η μοίρα επιφύλασσε σε αυτόν και την οικογένεια του και άλλες εκπλήξεις, αρρωσταίνει βαριά. Η κακία αρρώστια, είπαν.
Η Κυρά Αλεξάνδρα μόλις 35 ετών μένει χήρα με την Ραλλού Ταρσή 7ετών ορφανό. Η Αλεξάνδρα σηκώνει τα μανίκια και από κυρά και αρχόντισσα, ξενοπλένει και καθαρίζει σπίτια για να μην λείψει τίποτα στο ορφανό. Γίνεται άντρας και γυναικά και είναι ολομόναχη μιας και οι περισσότεροι συγγενείς έχουν φύγει από την Πόλη,. Καζάνι που βράζει και δεν ησυχάζει η Κων/πολη μέχρι οι Τούρκοι να εκδιώξουν και τους τελευταίους Έλληνες, Εβραίους και Αρμένιους. Λύσσα κακιά!!!
Η ζωή για την Ραλλού κυλάει με παιδικές αταξίες και ζωηράδες. Πάντα όμως την τρώει μέσα της η λέξη ορφανό που ακούει. Θυμάται που η μανά της τη φόραγε τα όμορφα ρουχαλάκια της να πάει στο σχολείο και εκείνη γύρναγε κατασκισμένη και κόκκινη γιατί χωνόταν στις άγριες βατομουριές να φάει μούρα. Και να σου βρωμόξυλο στο σπίτι. Αλλά δεν έσκαγε . Σαν ερχόταν ο χειμώνας και χιόνια στο χωριό καβάλαγε την σκάφη και κατέβαινε την κατηφόρα βουρ και πάρτη μέσα στις λάσπες.
Στην γειτονιά τους ζει ένας αρμένιος πολύτεκνος έμπορος, που συμπαθεί την Ραλλού και κάθε χρόνο τις αγοράζει ένα ζευγάρι παπούτσια . Η Ραλλού καταλαβαίνει πως αιτία της καλοσύνης του ήταν αυτο που την βασάνιζε η ορφάνια της.
Παρά την παιδικότητα της αναλαμβάνει καθήκοντα βαριά για την ηλικία της. Πολλές φορές γυρνάει από το σχολείο και βάζει μόνη της να φάει, πλένει τα πιάτα , συμμαζεύει ότι μπορεί και διαβάζει, γιατί η μάνα της αργεί να γυρίσει από την δουλειά. Περνάει ο καιρός δύσκολα, με όμορφες παιδικές αναμνήσεις, αλλά έρχεται η στιγμή που η ευτυχία τελειώνει.
Η Ραλλού Ταρσή σε ηλικία 14 ετών ξεριζώνεται , αποχωρίζεται το χωριό αφήνει πίσω ότι όμορφο. Η μάνα της αποφασίζει πως πρέπει να φύγουν για την Ελλάδα. Ο φόβος την έχει κυριεύσει. Είναι δύο γυναίκες μόνες απροστάτευτες, η κατάσταση να χειροτερεύει με τους τούρκους . Φοβάται για την Ταρσή. Την ξεσηκώνουν και κάτι ξαδέλφια που από καιρό έχουν εγκατασταθεί στην Αθήνα, και παίρνει την μεγάλη απόφαση. Όπως όπως μαζεύει λίγα πράγματα και … ‘’έχε γεια Παναγία τα μιλήσαμε, όνειρο ήταν τα λησμονήσαμε’’. Βέβαια δεν λησμόνησαν ποτέ!
Μετά από 40 χρόνια σε ηλικία 54 ετών η Ραλλού Ταρσή επιστρέφει στα Θεραπειά της Κων/πολης. Οι μνήμες ξανάρχονται, το παρελθόν επιστρέφει, το όνειρο να πατήσει ξανά αυτό το χώμα έγινε πραγματικότητα. Η συγκίνηση ήταν τόσο μεγάλη που ακόμη νομίζει ότι εκείνες τι στιγμές τις έζησε σε ένα όνειρο.

Ι.Φ.