Bomonti Antika Pazarı – Ο παράδεισος του ερασιτέχνη συλλέκτη

---

Ο παράδεισος του ερασιτέχνη συλλέκτη και των ωραίων άχρηστων αγορών θα προσέθετα στον τίτλο, αν το χωρούσε.

Αν και το Bomonti, όπου πραγματοποιείται κάθε Κυριακή είναι κοντά σχετικά στη γειτονιά μου, δεν είχα ως τώρα επισκεφθεί το παζάρι με τα χιλιάδες μικροπράγματα, και τα κάθε λογής αντικείμενα μικρά και μεγαλύτερα, συλλεκτικά ή όχι, φτηνά ή φτηνιάρικα, ακριβά ή σε τιμή ευκαιρίας, παλιά ή καινούργια, ντόπια η εισαγόμενα που μπορεί να βγει κανείς εδώ .

Η ανοιχτή τσιμεντένια πλατεία, είναι ένας από τους ελάχιστους ελεύθερους χώρους που έχουν απομείνει ακόμα στην περιοχή, η οποία κατακλύζεται από ουρανοξύστες και μεγάλα πολυόροφα κτίρια και όπου η γη είναι πολύτιμη λόγω της γειτνίασης με το κέντρο της πόλης.

Δίπλα ακριβώς είχα δει πριν λίγα χρόνια να χτίζεται μία τεράστια πολυκατοικία η οποία – κύριος οίδε πώς- έκλεισε έναν υπάρχοντα ως τότε δρομο> Αρχικά η πολυκατοικία ” γεφύρωσε το δρόμο στους πάνω ορόφους και τα αυτοκίνητα περνούσαν από κάτω. Μετά και αυτό το πέρασμα εξαφανίστηκε και έγινε τμήμα του κτιρίου!

.
Ήξερα λοιπόν ότι το παζάρι είναι ” κάπου εκεί” Ήξερα ακόμα ότι στον ίδιο χώρο γίνεται το καλύτερο παζάρι με βιολογικά προϊόντα στην Πόλη , κάθε Σάββατο. Η Θεσσαλονικιά φίλη μου η Στέλλα ψωνιζει απο εκεί κάθε εβδομάδα και επιμένει πως τα τουρκικά βιολογικά είναι εξαιρετικά και κλάσεις καλύτερα από τα ελληνικά. Μπορεί, δεν το ξέρω.

Πάντως όπως και να’ χει χρειάστηκε η πρόσκληση της φίλης μου της Μαρίας από εχτές το βράδυ και το τηλεφωνημά της πάλι σήμερα το πρωί για να αποφασίσω να ξεκουνήσω και να πάω.

.

Από την πρώτη στιγμή που πάτησα το πόδι μου και είδα τους πάγκους και την πραμάτεια τους έγιναν δύο πράγματα: πρώτον μετάνιωσα που δεν είχα έρθει ως τώρα ως εδώ και δεύτερον κατάλαβα που θα πηγαίνω βόλτα κάθε Κυριακή μεσημέρι από εδώ και στο εξης.

Για κάποιον που του αρέσουν τα μικροπράγματα, οι αντίκες, οι παλιές φωτογραφίες, τα έγγραφα, τα μικροαντικείμενα, και οτιδήποτε τέλος πάντων έχει κάτι να κάνει με το παρελθόν της πόλης με τους ανθρώπους της και με τα ίχνη που άφησαν στο παρόν, αυτός είναι ένας παράδεισος

.

Έχει προσφορές για όλα τα βαλάντια και όλα τα γούστα. Μπορείς να βρεις από μια εξάδα πιάτα για το σπιτι σου, μια παλιά πορσελάνινη πιατέλα, ή ασημένια κουταλάκια του τσαγιού, μέχρι φωτογραφίες, έγγραφα, νομίσματα γραμματόσημα και ακόμα κάθε είδους χρηστικά ή μη μικροαντικείμενα,όπως ένας παλιός μύλος για να αλέθεις τις πατάτες που βρήκε η Μαρία, χειροποίητα υφαντά, κιτσάτα διακοσμητικά, παλιες ασπρόμαυρες τηλεοράσεις, πικάκ, ραδιόφωνα και τηλέφωνο, μέχρι τάπερ, αφίσες, εργαλεία. Ό,τι μπορεί να βάλει ο νους σου.

.

Αν το καλοσκεφτείς, σχεδόν τίποτα από όλα αυτά εδώ δεν ειναι πραγματικά χρήσιμο. Εντάξει μπορεί να καλύψεις κάποια πρακτική ανάγκη για το σπίτι , αλλά το ιδιο μπορείς να κάνεις αγοράζοντας καινούργια, συχνά μάλιστα φθηνότερα.

Παρόλα αυτά εκατοντάδες άνθρωποι βρίσκονται εκεί κάθε Κυριακή, σε ένα συνεχές αλισβερίσι, χιλιάδες περνούν και πολλοί είναι αυτοί που στο παζάρι βγάζουν ένα καλό μεροκάματο..

Δεν ξέρω τι είναι αυτό που κάνει κάποιους ανθρώπους, αναμεσά τους και εμένα να νιώθουν μια τέτοια έλξη και αναπάντεχη νοσταλγία για πράγματα που θυμίζουν εποχές που δεν έχουν ζήσει, για τόπους στους οποίους δεν έχουν πάει και για ανθρώπους που δεν υπάρχουν πια και δεν τους γνώρισαν ποτέ.

Αν το καλοσκεφτείς, αυτό ίσως να είναι μια αναζήτηση προσωπική, που σχετίζεται με την δική μας ταυτότητα. Ίσως και μία ενδόμυχη αγωνία για το μέλλον και μια επιθυμία για να γίνουμε μέτοχοι της αιωνιότητας, στη οποία ελπίζουμε άλλα δεν γνωρίζουμε αν θα κατακτήσουμε ποτέ.

Αν τα αντικείμενα κρατούν κάτι από την ενέργεια των ανθρώπων που τα πρωτοάγγιξαν και μεταφέρουν κάτι από την αύρα της ψυχής τους μέχρι εμάς, τότε ίσως να συμβεί κάποτε και με εμάς το ίδιο και με τα δικά μας αντικείμενα, τα έγγραφα, τις φωτογραφίες μας.. Η (ψευδ)αίσθηση της αθανασίας; Ίσως
Να μην το βαραίνουμε όμως πολύ.

Το παζάρι με τα παλαιά αντικείμενα στο Μπομόντι, υπήρξε για μένα μια ωραία ανακάλυψη που θα μου καλύψει το ιδιαίτερο χόμπυ μου, αλλά και μπορεί να μου χαρίσει στιγμές χαράς, όπως αυτή που ένιωσα σήμερα όταν ανακάλυψα και αγόρασα το πρώτο μου μικροαντικείμενο. Ενα view-master από την δεκαετια του 1970 σε άριστη κατάσταση
Ελάτε να πάμε την επόμενη Κυριακή μαζί.
Πιστέψτε με, θα το γλεντήσετε