«Ο ήχος της Πόλης» και …τα ωραία του Πέρα

---

Μια ακόμα εξαιρετική εσπερίδα στο Σισμανόγλειο που ακολουθήθηκε από μια γνήσια πολίτικη βραδιά.

Γιατί τα ωραία της Πόλης είναι απρογραμμάτιστα, και συνήθως είναι “ωραία του Πέρα” , δηλαδή συμβαίνουν στην καρδιά της ιστορικής πολυπολιτισμικικής συνοικίας, το Πέρα της Ρωμιοσύνης, που και σήμερα αποτελεί το κέντρο της ζωής της Κωνσταντινούπολης .

Παρακολουθήσαμε την δεύτερη σειρά από τον κύκλο ομιλιών «Ο ήχος της Πόλης» που οργανώνει το Γενικό Προξενείο της Ελλάδας στην Κωνσταντινούπολη σε συνεργασία με τον Σύλλογο «Οι Φίλοι της Μουσικής» στην Αθήνα.

Μια ακόμα σημαντική εκδήλωση από αυτές που μας προσφέρει στο κοινό της Πόλης ο Γενικός Πρόξενος Ευάγγελος Σέκερης και οι άξιοι συνεργάτες του και αναδεικνύουν τον ελληνικό πολιτισμό μα και τον ιστορικό και σύγχρονο ρόλο του ελληνισμού και της ρωμιοσύνης στην κοινωνία της Πόλης και της χώρας που ζούμε .

Ομιλητές ήταν ο Αλέξανδρος Χαρκιολάκης Διευθυντής του Συλλόγου « Οι Φίλοι της Μουσικής» με θέμα «O ήχος της Κωνσταντινούπολης:Έργα με θέμα την Κωνσταντινούπολη» και ο Doç. Dr. Hakki Alperararl από το ΠολυτεχνείοYıldız, YıldızTeknik Üniversitesi με θέμα «O ήχος της Κωνσταντινούπολης: Εμπορευματοποίηση και μάρκετινγκ».

Επειδή εδώ σε εμάς, “από αρχαιοτάτων χρόνων” ο πνευματικός άρτος συνδυάζεται με υλικό, Νέα Ρώμη γαρ οι Κωνσταντινούπολη Ρωμαίοι και Ρωμιοί, παλιοί και νέοι, συνεπώς την κατοικούσαν μα και εξακολουθούν να την κατοικούν, η συνέχεια δόθηκε σε ένα εξαιρετικό εστιατόριο του Πέρα με γνήσια ποντιακή κουζίνα ( η πολυπολιτιστιμότητα φαίνεται πρώτα απ’όλα στην κουζίνα).

Η προτροπή, η πρόσκληση και η επιλογή ανήκε στην Πρόξενο Δανάη Βασιλάκη, η οποία, πέρα από τον θέσμικό της ρόλο, έχει πλέον γίνει και η ίδια αναπόσπαστο κομμάτι της ζωής της Πόλης και της κοινότητάς μας. Δεν θα σας πω τι φάγαμε γιατί θα σας βάλω σε πειρασμό και είμαστε σε περίοδο νηστείας.

Πάντως η ποντιακή κουζίνα έχει άριστα νηστήσιμα και ψαρικά, παρεμπιπτόντως. Θα βάλω μόνο μια σεμνή φωτογραφία με τα επιδόρπια. Μπουρέκι λάζικο (κάτι σαν γαλακτομπούρεκο), γλυκό Κερασούντας, κολοκύθα με ταχίνι και μέλι.

Εκεί λοιπόν, και ενώ συνεχίζαμε τις συζητήσεις περί μουσικής με πλούσιο άρτο, εξαιρετικό ποντιακό τσάι, και χωρίς οίνο-όπως συνηθίζεται σε τέτοια μαγαζιά , κατέφθασε εταίρα ομάδα πνευματικών εργατών, που ήρθαν να πάρουν δυνάμεις στο τέλος της μακράς ημέρας, ο Γιάννης Δεμιρτζόγλου και η Άσπα Χασιώτη, η ψυχή, η καρδιά και το μυαλό του μεγάλου μαθητικού συνεδρίου «Ο Κωνσταντινουπολίτης Γιώργος Θεοτοκάς» που άρχισε στο Ζωγράφειο, οι οποίοι, αφού ολοκλήρωσαν τις προετοιμασίες του σπουδαίου αυτού πολιτιστικού γεγονότος που θα διαρκέσει από 14-18 Φεβρουαρίου ήρθαν στο ίδιο με εμάς εστιατόριο, και μάλιστα όχι μόνοι, αλλά μαζί με μια εξαιρετική παρέα, συνεργάτες και τους πρώτους εκλεκτούς συνέδρους.

Ανάμεσά τους ο παλιός φίλος, Δημήτρης Τζιώβας, καθηγητής ΝΕ Φιλολογίας στο Πανεπιστήμιου του Μπέρμιγκαμ και ο Peter Mackridge, ο μεγάλος νεοελληνιστής από την Οξφόρδη, ομότιμος καθηγητής του Πανεπιστημίου της πλέον, παλιά και καλή γνωριμία από τα ίδια αυτά συνέδρια του Ζωγραφείου-Μαντουλίδη.

Φυσικά δεν χρειάστηκε να πω πως γίναμε όλοι μία παρέα με μιάς. Και όταν αργότερα ανάμεσα μας ήρθε ο δημοσιογράφος Μανώλης Κωστίδης και είχαμε και την ενημέρωση για τα τρέχοντα και ζέοντα από την πηγή -αν και ο off the record, ο φιλικός κύκλος ολοκληρώθηκε.

Με το τέλος της βραδιάς, και αφού «το κλείσαμε το μαγαζί», περπατήσαμε με τον Στέλιο, τον Αλέξανδρο και την Μπασάκ μέχρι τα σπίτια μας στα Ταταύλα, απολαμβάνοντας την ψυχρή αλλά ήρεμη βραδιά που προμηνύει την επέλαση της Άνοιξης.

Το ραντεβού ανανεώθηκε για την επόμενη μέρα, την έναρξη του Συνεδρίου και την μεθεπόμενη στην Συναυλία του Στέλιου και της Πελίν με τους Café Aman Istanbul, στον ιστορικό και αναστηλωμένο ( αν και σε άλλη πλέον θέση) κινηματογράφο ΕΜΕΚ του Πέρα.

Η ζωή στην Πόλη μας συνεχίζεται, με δύναμη και με πίστη σε αυτό που είμαστε σε αυτό που κάνουμε, σε αυτά που προσδοκούμαι, δίχως να αγνοεί μα χωρίς να πτοείται από τα μηνύματα των καιρών και από την μελαγχολία των όποιων ματαιώσεων στη ζωή και τα έργα μας.

Η δημιουργία άλλωστε είναι η ίδια η ζωή, ακόμη και αν περνά από δυσκολίες, πτώσεις και απογοητεύσεις. Ετοιμαζόμαστε λοιπόν για την Άνοιξη, που αναπόφευκτα θα έλθει.