Μέχρι τον Ξεριζωμό υπήρξε μία από τις λίγες ελληνικές πόλεις του Πόντου και της Ανατολής όπου ο αστικός ελληνικός πληθυσμός διαχρονικά υπερτερούσε του τουρκικού.
Οι Έλληνες ζούσαν κυρίως στις συνοικίες Ζεϊτινλίκ, Κόκκαρη, Σάιτας, Τσιρώνη, Υψηλόν, Φανάρι, Τσιναρλάρ και Λιμένι, ωστόσο το ελληνικό στοιχείο ήταν έντονο σε όλη την Κερασούντα.
>> Διαβάστε Ακόμα: Μάθετε πως μπορείτε να διεκδικήσετε την περιουσία σας στην Kωνσταντινουπόλη
Χαρακτηριστικό είναι πως η πόλη είχε Έλληνα δήμαρχο, με πλέον γνωστό τον αείμνηστο καπετάν Γιώργη Κωνσταντινίδη που έγινε ισόβιος δήμαρχος από τον σουλτάνο Αβδούλ Χαμίτ με ειδικό φιρμάνι!
Η κατοικία του καπτάν Γιώργη στην Κερασούντα
Στα 17 χρόνια της δημαρχίας του, μέχρι το 1906, η πόλη της Κερασούντας ανακαινίστηκε, άλλαξε ρυμοτομία και απέκτησε ευρωπαϊκή όψη με πάρκα, πλατείες και φαρδείς δενδροφυτεμένους δρόμους.
Το επίπεδο διαβίωσης ήταν πολύ υψηλό, γεγονός που ενισχύεται και από τα οικοδομήματα ελληνικού νεοκλασσικού ρυθμού τα οποία άρχισαν να φτιάχνονται στην πόλη στα τέλη του 18ου αιώνα, χαρίζοντας της τον τίτλο της «νύφης του Πόντου».
Κάποια από τα σπίτια αυτά έχουν μάλιστα διασωθεί και αξιοποιούνται από τις τοπικές αρχές για τουριστικούς λόγους. Συγκεκριμένα στη συνοικία Ζεϊτινλίκ έχουν διασωθεί 200 σπίτια, 130 από τα οποία έχουν χαρακτηριστεί διατηρητέα, ενώ τα υπόλοιπα βρίσκονται στη διαδικασία χαρακτηρισμού τους.
Πρωταγωνιστής στις προσπάθειες που γίνονται για την διατήρηση των ελληνικών κατοικιών της Κερασούντας, είναι ο Σύλλογος Προστασίας της Συνοικίας και των Σπιτιών του Ζεϊτινλίκ. Πρόεδρος του συλλόγου είναι ο Αχμέτ Τζοσκούν που συντονίζει όλο το έργο του.
Ο Τζοσκούν δήλωσε στον τοπικό Τύπο ότι εκτός από τη διατήρηση και ανάδειξη των ελληνικών σπιτιών –παλιά αρχοντικά στην πλειονότητά τους– θα πρέπει να βελτιωθούν και οι υποδομές της συνοικίας με το μεγάλο και πλούσιο ιστορικό παρελθόν. Εξάλλου όπως είπε η συνοικία Ζεϊτινλίκ μπορεί να γίνει μια από τις πιο τουριστικές περιοχές του Πόντου.
Το μόνο βέβαιο είναι ότι οι Έλληνες αρχιμάστορες και πετροχτιστάδες της Κερασούντας όταν έφτιαχναν αυτά τα σπίτια δεν φαντάστηκαν ότι θα έδιναν αξία στον τόπο τόσα χρόνια μετά και ψωμί σε χιλιάδες από τους σημερινούς κατοίκους της «νύφης του Πόντου».
———————————————————————————-